Eindelijk was het dan zover, na twee maanden brasems, voorns en de laatste twee weken ook wat gepen gevangen te hebben, konden we van start gaan voor het nieuwe seizoen.

Na een ietwat onrustige nacht, waarbij ik de slaap maar moeilijk kon vatten, liep de wekker vroeg af.

Alle spullen waren al in de auto geladen en omstreeks half vijf vertrokken we richting het viswater.

Daar aangekomen werd het zeil van de boot gedaan, dieptemeters werden geïnstalleerd door pa, ik hield me bezig met het optuigen van de benodigde hengels.

We hadden de keuze gemaakt om het eerst trollend en werpend te proberen op snoek, omdat dit de voorbijgaande jaren steeds goed uitpakte met de opening.

De 25 Pk Mercury Big Foot start zoals gewoonlijk vanaf de eerste keer. Een goed startende  en betrouwbare motor is een echt “must-have”, niet alleen om goed te kunnen vissen, maar ook voor je eigen veiligheid.

Al snel zetten we koers richting de grote plas en gaan de lijnen over boord, het water is glashelder.

We beginnen te trollen tussen de drie en vier meter.

Als we na een dik half uurtje nog steeds aanbeetloos zijn, besluiten we om te keren.

Net voor het binnen halen van de hengels gebeurt het dan toch. Het is de handhengel van pa die mooi krom staat. De eerste snoek van het nieuwe seizoen is een feit en hij mag er best wezen.

Daarna vangen we er nog twee bij en blijft het even stil. We besluiten om het wat ondieper te proberen, rond twee meter. De Illex Freddy 170 Cat Walk Deep mag zijn dansje onder water gaan vertonen. In de steunhengel gaat de Illex Magsquad 128.

Na een klein uurtje geen stoot meer gehad te hebben, kiezen we terug voor het diepe gedeelte. Misschien is het water te helder en liggen ze alleen wat dieper…

Dit blijkt een goeie gok, al snel is het mijn steunhengel die vis gehaakt heeft. Ik voel het kopschudden van een mooie snoek. Even later komt de vis boven en denk ik dat ze de magische grens wel eens kan overschrijden.

Eénmaal de snoek is uitgedrild pak ik haar achter het kieuwdeksel en tik snel de haken los.

Het meetlint geeft 101,5 cm aan. Netjes zet ik de vis terug en laat haar even bijkomen van de dril. Mooi meegenomen, zo een metersnoek vangen op de eerste dag.

Even later was het weer mijn steunhengel die een aanbeet doorgaf. De kleine rakker wordt snel buitenboord losgetikt.

Daarna blijft het stil en zoeken een ander deel van de plas op.

Na hier nog een snoekbaars gevangen te hebben gaan we kort na de middag de rivier op.
Daar aangekomen blijkt hier het water redelijk troebel te zijn, daarom kies ik voor een shad die veel trillingen veroorzaakt onder water.
De shadhengels worden tevoorschijn getoverd en de Illex curly tail 4,3” gaat in de speld.
De curly tail is eigenlijk een worm met een kleine twisterstaart, welke een zeer mooie actie vertoond. De ribbels tussen de body en de staart vormen alles tot een soepel geheel.
Pa krijgt werpend al snel enkele aanbeten, maar de vissen weten zich steeds van de haken te ontdoen of hangen gewoon niet, wat erg vervelend is.

Kort daarna gaat het helemaal los en vangen we beiden goed ons visje. Wel verspelen we er nog regelmatig
enkele.
Werpend vissen met shads, krijgt bij ons de voorkeur, en we vissen van 0,5 m diepte naar 5 meter.

Soms is het al raak op nog geen meter water.

Het verschil in aanbeten tussen een geworpen shad (diagonaal) of een verticaal aangeboden exemplaar is dikwijls enorm groot. De glijvlucht van het aas is bij werpend vissen vele malen groter dan bij het verticalen. De loodkop is bij ons steeds een football model, voor een nog betere glijvlucht, van 10 of 14 gram, zolang wind en/of stroming het toelaat met deze gewichtjes te vissen.

Bij voorkeur gaan wij steeds werpend aan de slag, vanaf een diepte van 6 meter wordt er wel geverticaald.

Dat het weer dikwijls roet in het eten komt gooien blijkt nu ook weeral, de krachtige wind staat in de tegenovergestelde richting van de stroming, en dit maakt het niet altijd even eenvoudig, overigens vissen wij zonder electromotor. Uiteraard wordt de buitenboord dan goed op proef gesteld. Wat ik vaak zeg is, dat wanneer het moeilijk vissen is, vaak door hevige wind, je gemakkelijk aanbeten krijgt. Hoe makkelijker dat het vist hoe moeilijker de vis het vaak doet.

De boot op de juiste plek houden met veel wind is geen pretje, terwijl degene die de boot bestuurt toch ook zijn portie aanbeten moet uitlokken.
Toch blijven we met enige regelmaat maatse snoekbaarzen vangen. Ook enkele 40+ baarzen zijn van de partij.
De openingsdag was voor ons goed te noemen, de “kick-off” is gegeven

Vriendelijke groeten,

Van Opstal Jelle